18th floor..

Sadda Haq పోస్ట్ చదవని బ్లాగర్లకు నా వందనాలు
చదివి కామెంట్ పెట్టని వారికి నా బ్లాగాభివందన నాభి డాన్సులు..

లోభీ లోభీ ఎక్కడ కెళ్తున్నావ్ అంటే
ఫ్రీ షో కోసం లోధీ గార్డెన్ కి వెళ్తున్నా నడుచుకుంటూ అని అన్నాడంట ఒక సురేష్ గోభీ

రెండు మొక్క జొన్న పొత్తులున్నయ్ తిందువా  
నా బ్లాగ్ వదిలేసి అడ్డమయిన బ్లాగులున్నీ చూస్తవా లాంటి పాటలు పాడకుండా,
బ్లాగులు లేకుండా అవి నేను నబ్లాగి నై నయనానందకరంగా పండగ చేసుకుంటున్న రోజులు.

డిసెంబర్ వచ్చేసింది బయట చలి చిత్ర శైలజ మనో వధ చేసి చావగొడుతోంది.
ఒకరోజు మా హాస్టల్ ఆదివారం నాడు ఫుడ్ అంతగా బాగుండదని తెలిసి మా తెల్సినవాళ్ళు ఉంటే అక్కడికి వెళ్దామని అంత చలిలో కూడా పెందలాడే స్నానం చేసి తల దువ్వకుండా వెళ్ళాను.
రెండు గంటల్లో బస్సులు ఆటోలు ఎక్కి ఎలాగోలా వాళ్ళింటికి చేరుకున్నాను..

ఇల్లు చాలా బావుంది.
ముప్పై ఫ్లోర్ల భవంతి మా వాళ్ళు ఉండేది పద్దినిమిదో అంతస్తు లో 
హాయిగా తినేసి మధ్యాహ్నం నాకు నిద్రపట్టేవరకు కబుర్లు చెప్పుకుంటూ టీవీ చూస్తూ చాలా సేపు జాలీ గా గడిపేసి
నేనింక మధ్యాహ్నం బాగా నిద్రపోయి రాత్రి ఎనిమిదింటికి లేచి డైరెక్ట్ గా డిన్నర్ చేసేసి మళ్ళీ హాల్ లో మా సోది మొదలెట్టేసాం.

రాత్రి పదకొండు కావస్తోంది మిగతావాళ్ళు నిద్రపోతున్నారు మొత్తం మర్చిపోయి ఎవరి రూముల్లో వాళ్ళు
నాకు ఇంకా నిద్ర రావడం లేదు కంప్యూటర్ తీసుకొని గేమ్ లు ఆడుకున్నాక ఒక హారర్  సినిమా చూసి తిన్నది కాస్త అరిగినట్టు అనిపించాక పొద్దున్న అయిదింటికి నిద్రపోయాను..దుప్పట్లు,రజాయ్ లు కప్పుకొని


ప్రొద్దున్న మెలుకవ వచ్చేసరికి ఏమీ కనిపించడం లేదు.
సినిమాలు చూస్తే కళ్ళు పోతాయ్ అని అని చిన్నప్పుడు ఎవడో చెప్పాడు అది నిజమేనా అని జీవితం లో మొదటి సారి అనిపించింది

కాసేపటకి దీర్ఘం గా తలకట్టు ఎత్తి చూస్తే మొత్తం పొగ మంచు తో పగలే సెగలు... 
టైం కోసం కంప్యూటర్ ఆన్ చేస్తే మధ్యాహ్నం రెండయిపోయింది.
మా relatives ఇంట్లో అందరూ మొత్తం జాబ్ చేసేవాళ్ళు కావడంతో..
వాళ్ళు వెళ్లేముందు పొద్దున్న నాకు ఏదో చెప్పారని గుర్తు...కానీ నాకింకా నిద్ర మత్తు వదలలేదు...వాళ్ళంతా ఆఫీస్ లకి జంప్అయిపోవడం తో..

నిద్ర లేచాక బ్రష్ చేసుకొని మొహం కడుక్కుందాం అని టాయ్ లెట్ కి వెళ్దామంటే దొంగ మొహాలు అతిధి ని అని కూడా చూడకుండా రూమ్లతో సహా లాకేసుకేల్లిపోయారు
తాళం చెవి కోసం వెతుకుతుంటే దొరకడం లేదు నా మొబైల్ ఇంకో రూమ్ లో పెట్టేసాను
ఎదురుగా ఉన్న అపార్ట్మెంట్ కూడా కనిపించలేనంత  బయట దట్టమైన పొగమంచు..

పద్దెనిమిదో అంతస్తు కనీసం కిందకు కూడా వెళ్దామంటే ఎవరైనా వచ్చి హాల్ లో ఉన్న టీవీ చాలా ఫర్నిచర్ దోచుకుపోతే ?
కనీసం ఫోన్ కూడా లేదు...ఇంకో వైపు హారర్ సినిమా టెన్షన్ ఎక్కువైపోయి ముందు రోజు రాత్రి విపరీతం గా నీళ్ళు తాగేయడం తో ధార ధ్రువతార లా తన్నుకొస్తోంది. 

తల్లా పెళ్ళామా సినిమా చూడలేదు కానీ ధారా లేక డోరా సినిమా కాసేపు లైవ్ ని అటూ ఇటూ చూసి 

హాల్ బాల్కనీ లో ఉన్న transparent Saintgobain గ్లాసులు తీసి బయట చెయ్యి పెట్టాను
హాశ్చర్యం...బోలెడు హాశ్చర్యం  నా చెయ్యి కనిపించడం లేదు..దెయ్యాల సినిమా చూసిన ఫీలింగ్ రెండు డిగ్రీలు ఉంటుంది అనుకుంటా సుమారుగా.. 

ఒక ఐడియా మీ జీవితాన్నే మార్చేస్తుంది లా
నాలో ఉన్న ధారాలమైన ధారను బయటకు పంపించేసి ఒక కెవ్వ్ పెట్టి ..ఆ స్టేట్ మెంట్ ని, 
ఒక ఐడియా గ్రౌండ్ ఫ్లోర్ లో నడిచే మహానుభావులకు పావనం చేస్తుంది గా మార్చేసి ప్రశాంతంగా ఊపిరి పీల్చుకుంటూ
నేను హాల్ లో టీవీ చూస్తుంటే టీవీ పక్కనే కీస్ కనిపించాక నా మనసు తేలిక అయింది. 

ఆరోజు రాత్రి భోజనం చేసి అపార్ట్మెంట్ నుండి వెళ్ళిపోతూ భారమైన తిండితో   
అతిధినై వచ్చాను భవనానికి
ధారలై పోసాను దండకారణ్యానికి   
అని అనుకుంటూ మా కాంపస్ కు పయనమయ్యాను.